Έχω βρεθεί αρκετές φορές στο «Aristi Mountain Resort», το πολυτελές ορεινό ξενοδοχείο στην κορυφή της Αρίστης στα Ζαγοροχώρια, και η συνέπεια στη γαστρονομική πρόταση του εστιατορίου του, ονόματι «Salvia», μου έκανε πάντα πολύ θετική εντύπωση υποβοηθούμενη βεβαίως από την ασυναγώνιστη θέα στους πύργους της Αστράκας και το Πάπιγκο που ανοίγεται μπροστά από την υπέροχη βεράντα του. Εδώ και λίγο καιρό την επιμέλεια της κουζίνας έχει ο Γιάννης Κιόρογλου, ο οποίος διαπρέπει στα «La Guerite» των Κανών και του St. Barth αλλά και στο «Mylos» της Σαντορίνης, το οποίο βρήκαμε ανεβασμένο κατά το φετινό σαφάρι των Χρυσών Σκούφων.

Στο «Salvia», ο Κιόρογλου (με chef de cuisine τον νεαρότατο συνεργάτη του Χρήστο Διαμάντη και πολλές πρώτες ύλες από το καινούργιο βιολογικό θερμοκήπιο και μποστάνι του ξενοδοχείου) επιλέγει σοφά να προσαρμόσει τις κοσμοπολίτικες προσλαμβάνουσές του στο μοναδικό φυσιολατρικό σκηνικό του Ζαγορίου, και να αναδείξει τις γεύσεις, τα προϊόντα και τα αρώματα της περιοχής στην πιο γκουρμέ και ραφιναρισμένη εκδοχή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το χέλι από την περιοχή της Κορωνησίας στην Άρτα – άψογα, σαν αέρας , περασμένο από τη σχάρα, κοντράρεται γοητευτικά με τις διαφορετικές υφές από τον βελούδινο πουρέ καπνιστής μελιτζάνας και τα τραγανά ζουλιέν πράσινου μήλου που το συνοδεύουν.

Στο καλύτερο αυτό πιάτο του καταλόγου μας οδήγησε μια σειρά από φινετσάτες προτάσεις με καλοκαιρινή αύρα και ιδιαιτέρως καλοστεκούμενους συνδυασμούς υλικών: η θαυμάσια γκασπάτσο από ντομάτα και καρπούζι (το καρπούζι «δυναμιτίζει» ωραία τη ντομάτα), η σαλάτα με το μαριναρισμένο σε ξύδι κολοκύθι και το πικάντικο ταρτάρ γαρίδας που απαλύνεται με τη συνοδευτική σάλτσα φράουλας, και το πρωτότυπο σεβίτσε από πέστροφα του Βοϊδομάτη, μαριναρισμένη σε εσπεριδοειδή. Τρυφερό και νόστιμο ήρθε το σιγομαγειρεμένο για 24 ώρες αρνάκι, με ωραία σάλτσα από τα κόκαλά του και πατάτα με 3 τρόπους.

Στα επιδόρπια, όσο κι αν το μιλφέιγ παίζει πολύ επιτυχημένα με το κοντράστ γλύκας (από την ευγενική κρέμα) και αψάδας (από τα φιλεταρισμένα εσπεριδοειδή που έχει πάνω στα τραγανά φύλλα Ανατολής), εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το «Πάθος για σοκολάτα» ιδιοφυές όσο και… παλαβό στη σύλληψή του, είναι ένα mi-cuit που παντρεύει ευτυχισμένα τη σοκολάτα με το ποπ-κορν και το κουμ κουάτ.