Κάνοντας μια βόλτα μέσα στο κάστρο, στη παλιά πόλη της Νάξου, το βλέμμα καρφώνεται σε ένα εστιατόριο που διαφέρει κατά πολύ, από τις παραδοσιακές ταβέρνες της ευρύτερης περιοχής. Πρόκειται για το «Λίθος», που στεγάζεται σε μια κατοικία του 1900 δεν έχει κλείσει ούτε το πρώτο έτος ζωής του, έχει φέρει όμως νέο γαστρονομικό αέρα στο νησί… και όπως έδειξε η δοκιμή θα τον διατηρήσει και θα τον ενδυναμώσει.

Η υψηλή αισθητική της ιδιοκτήτριας Τζένης Μανωλά είναι εμφανής. Το λευκό κυριαρχεί και γίνεται καθαρός καμβάς για τα διαλεκτά αντικείμενα που το γεμίζουν, τους πίνακες, τα ντηζαινάτα έπιπλα και τα εντυπωσιακά κρεμαστά φωτιστικά. Το εσωτερικό του εστιατορίου ξεδιπλώνει τις Κυκλαδίτικες αρχιτεκτονικές χάρες, με αφαιρετική διάθεση και μοντέρνα ματιά. Στο ίδιο ύφος απλώνονται τα έξω τραπέζια δίνοντας ζωή στο ατμοσφαιρικό λιθόστρωτο στενάκι. Σε απόλυτη αρμονία βρίσκουμε και το μενού, που επιμελείται και υπογράφει ο νεαρός σεφ Χρήστος Ανδριόπουλος.
Ο Χρήστος δεν φλυαρεί καθόλου στην δουλειά του, έχει φτιάξει έναν κατάλογο με μετρημένες επιλογές, που διακρίνονται σε σαλάτες, κυρίως πιάτα και γλυκά, βασισμένες σε διαλεκτά φρέσκα υλικά από τη Νάξο. Τα πιάτα δεν έχουν περίπλοκα υλικά και δύσκολους συνδυασμούς, έχουν όμως αυθεντική νοστιμιά και καλές τεχνικές μαγειρικής και ψησίματος.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η πολύ καλά ψημένη ντόπια πανσέτα συνοδευόμενη με τραγανό μιλφέιγ λαχανικών. Ένα άλλο πιάτο που ξεχωρίζει για την ποιότητα των υλικών και την καθαρότητα των γεύσεων είναι το κριθαρώτο με χωριάτικο λουκάνικο της περιοχής και φέτα εννοείται Νάξου. Αντίστοιχα καλά έχει διαχειριστεί τα ψάρια: ο σολομός του είναι ζουμερός και πάει γάντι με τα φασολάκια και το σπανάκι, ενώ η πολύ καλή σάλτσα εσπεριδοειδών προσθέτει την ένταση που χρειάζεται. Η τσιπούρα έχει πολύ ωραία γεύση που ενισχύεται με τα υπέροχα τσιγαριαστά χόρτα. Στο κεφάλαιο των γλυκών highlight, ο κουραμπιές με κρέμα ελληνικού καφέ και παγωτό αμύγδαλο. Αυτό το γλυκό αξίζει συγχαρητήρια.