Έπειτα από μπόλικες γευσιγνωσίες και ρεπορτάζ καταλήγουμε ότι αυτά τα δύο νησιά «ποτίζονται» με το νακ που θα τα οδηγήσει σύντομα στο προσκήνιο του Αιγαίου. Στοχεύοντας σε τουρισμό και γαστρονομία υψηλού επιπέδου και προικισμένα με άγρια φυσική ομορφιά, θα γίνουν «πρέπει».

Η Σαντορίνη και η Μύκονος αναπτύσσουν εδώ και χρόνια τη γαστρονομική τους σκηνή κι έχουν αναδειχτεί σε κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή άλλα νησιά αναδύονται στο γαστροτουριστικό στερέωμα του Αιγαίου, δίνοντας καινούργια, συναρπαστικά ερεθίσματα σε Έλληνες και ξένους και διαμορφώνοντας νέες ερεθιστικές φάσεις.Την πρωτοκαθεδρία έχει η Τήνος και την «ψήνει» εδώ και αρκετά χρόνια. Φέτος όμως έγινε φανερό ότι το νησί της Παναγίας εξελίσσεται σε αντίβαρο ηρεμίας απέναντι στην παρτίστικη τρέλα της Μυκόνου.Αυτός ο χαρακτήρας έχει οδηγήσει ήδη πολλούς καλοβαλμένους Έλληνες να χτίσουν ωραίες βίλες εκεί, οπότε αποτελούν σταθερή και πιστή υποστήριξη στα καλά εστιατόρια του νησιού, που εξελίσσονται συνεχώς. Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, πως και ο Eros Ramazzotti ήρθε δύο ημέρες μετά τη συναυλία του με τον Αντ. Ρέμο στη Μύκονο στο «Θαλασσάκι», για να ρεμβάσει και να ευχαριστηθεί ωραία ελληνική κουζίνα. Το ίδιο έκανε και ο Βρετανός superstar σεφ Heston Blumenthal. Η εκδρομή στην Τήνο είναι επίσης πολύ δημοφιλής στους tour operators της Μυκόνου. Με δεδομένη την ποιοτική ανάπτυξη των οπαδών του, λοιπόν, που δίνουν άλλον τόνο απέναντι στη θρησκευτική κοσμοσυρροή, τα καλά εστιατόρια του νησιού δεν εξέλιξαν απλώς την κουζίνα τους, αλλά μέσω των δημοφιλών Tinos Food Paths προσπαθούν να πάνε τα πράγματα ακόμη παραπέρα. Να ανακαλύψουν ξανά τη γαστρονομική τους παράδοση και να τη ζωντανέψουν. τα φανταστικά μικρόκαρπα ρεβίθια (ντόπια ποικιλία) και το παλαιωμένο μέσα σε ξερή κολοκύθα σπάνιο τυρί, το καρίκι, είναι μόνο δύο από τα εξαιρετικά προϊόντα που επανέρχονται δυναμικά.
Πάμε όμως να δούμε τι παίζει στην εστιατορική σκηνή της Τήνου, όπου υπάρχουν πολλές παραδοσιακές ταβέρνες με πεντανόστιμο φαγητό και δυνατά εστιατόρια με νεο-παραδοσιακή κουζίνα, η οποία επιχειρεί τη νόστιμη εξέλιξη της ιστορίας στο σήμερα, στηριγμένη σε αυθεντικά προϊόντα.

Το «Θαλασσάκι» της Αντωνίας Ζάρπα και του Άρη Τάτση στον Όρμο Υστερνίων έχει φήμη που ξεπερνάει τα όρια του νησιού. Η Αντωνία είναι μια προικισμένη μαγείρισσα, που βγάζει μια νεο-ρομαντική, φυσιολατρική αισθητική στα πιάτα της, την οποία βρίσκεις και στα όμορφα ζωγραφισμένα, απλωμένα πάνω στο κύμα τραπέζια του μαγαζιού. Το έντονα συναισθηματικό και δημιουργικό φαγητό της Ζάρπα παίζει με την comfort ελληνοπρεπέστατη οικειότητα, μπολιάζοντάς τη μετρημένα με νεολογισμούς. Είναι εξόχως γοητευτική η απίστευτη umami-σια γλύκα κρεμμυδιών ψημένων στο φούρνο με τα «γένια» τους και συνδυάζονται με εκπληκτική homemade γλυκόξινη μαρμελάδα λεμόνι. Φανταστικός είναι ο παστός μπακαλιάρος που τον μαρινάρει με λάδι - σκόρδο - πελτέ, τον ψήνει στη σχάρα και τον σερβίρει με μαυλιστικά σκορδάτο και αέρινο μπριάμ à la minute. Αλλά κι εκείνη η «εξωτική» σαλάτα­ στην οποία Tinos meets Mani, με τις άπαιχτες ντόπιες άγριες αγκινάρες να συνδυάζονται με πορτοκάλι, ελιές, κρεμμύδι, άνηθο και al dente στάρι!

Μία από τις καλύτερες ταβέρνες του νησιού­, η «Μαραθιά», καλλιεργεί τη γαστρονομία της πάνω στην παραλία του Αγίου Φωκά. Ο big και ήρεμος Μαρίνος Σουράνης φροντίζει να έχει πάντα εξαιρετικά ψάρια, ενώ ο ίδιος είναι μετρ των αλιπάστων. Φτιάχνει λ.χ. το δικό του εξαιρετικό αβγοτάραχο, σαρδέλα και γαύρο μαρινάτα που φύσανε, όπως και μια μαστιχωτή λακέρδα αξιώσεων. Το μενού αλλάζει κάθε μέρα­, ενώ τα βασικά του πιάτα κάθε εβδομάδα. Εμείς δοκιμάσαμε φανταστικές αχνιστές σουπιές με σάλτσα ντομάτας και το μελάνι τους πάνω σε homemade μακαρούνες, ευρηματικό συνδυασμό μελωμένου στη γάστρα χοιρινού με μάραθο και φρέσκα μούρα σε ώσμωση, ραβιό­λια αστακού με αγκινάρες συγκινητικής φινέτσας, σαλάτα με ντόπιες λιαστές ντομάτες και γραβιέρα. Ένα από τα δυσεύρετα αστέρια του είναι το καρίκι, το οποίο φτιάχνει ο ίδιος όπως παλιά από γάλα χωριανό, ένα βελούδο που θυμίζει φινετσάτη και μαζί ρουστίκ γκοργκοντζόλα, και το σερβίρει με τσάτνεϊ πορτοκαλιού με ροζ πιπέρι.

Το «Ήταν ένα Μικρό Καράβι» είναι από τα πιο cosy εστιατόρια της Τήνου και στεγάζεται σε έναν παλιό κινηματογράφο που έχει μετατραπεί σε μια όμορφη εσωτερική αυλή σκεπασμένη με κληματαριά. Ο Αντώνης Ψάλτης εμπνέεται από το ρεπερτόριο των τοπικών συνταγών, και όχι μόνο, δημιουργώντας μια σύγχρονη κουζίνα επιπέδου. Οι άγριες αγκινάρες είναι φανταστικές, ο μυρωδάτος τραχανάς (που θυμίζει γεμιστά) με πρόβειο τηνιακό τυρί πολύ comfort, ο μπακαλιάρος ποσέ με al dente ρεβιθοσαλάτα από τηνια­κά ρεβίθια και σάλτσα πιπεριάς, φρέσκου κρεμμυδιού και κάππαρης νεο-παραδοσιακός νεολογισμός αξιώσεων, η τριλογία homemade λακέρδα - φασόλια - καρύδες (άγρια χόρτα) ανθολογία που δεν πρέπει να χάσεις με τίποτε και, για το τέλος, ωραίο ρυζόγαλο με ντελικάτη κρέμα ελληνικού καφέ και φλούδα λεμονιού confit.

Φέτος αποφάσισε να περάσει το καλοκαίρι στην Τήνο και η punk μαγειρική κολεκτίβα που δημιούργησε το «Θείο Τραγί» κι έπιασε θέση­ σε ένα σημείο με εξαιρετική θέα πάνω από τη Χώρα. Ιδανικό για να ρεμβάσεις πίνοντας ωραία κοκτέιλ και μετά να φας στο εστιατόριο. Από το μενού ξεχωρίσαμε το πολύ ωραίο ριζότο με κατσικίσιο τυρί, ντομάτα και θυμάρι, το ακόμη καλύτερο λαβράκι με τσιγαριαστά βλίτα και αποξηραμένο μπέικον και το κατσίκι σε κρούστα μαύρου ρυζιού συνδυασμένο επιτυχημένα και ανορθόδοξα με κρέμα αρακά και καλοκαιρινά φρούτα. Τα ψαγμένα γλυκά όπως η σοκολάτα με κρέμα αβοκάντο, λάιμ­ κι ελαιόλαδο ή η κρέμα λεμόνι με βασιλικό, φιστίκι και κόκκινα φρούτα αποτελούν και από μόνα τους λόγο επίσκεψης. Μετά τα μεσάνυχτα το «Θείο Τραγί» έχει συχνά dj sets που αλλάζουν το σκηνικό.

Η Ίος, τώρα, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι: από τη μία η παράδοση του φτηνού clubbing, με πιτσιρικάδες απ’ όλον τον πλανήτη να γίνονται «λιάδα» εδώ και σχεδόν 50 χρόνια, και από την άλλη οι δυνάμεις αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί «rebranding Ios», όπως εύστοχα χαρακτήρισε την προσπάθεια ο διευθυντής του ξενοδοχείου «Liostasi» κ. Δρεττάκης. Αυτήν τη στιγμή κυοφορούνται μεγάλες επενδύσεις σε ξενοδοχεία κι εστιατόρια, που φιλοδοξούν να αλλάξουν τα επόμενα χρόνια την εικόνα της. Ένα εντυπωσιακό δείγμα όλου αυτού που πρόκειται να συμβεί είναι το «Pathos», ένα mega beach club-restaurant στην Κουμπάρα, όπου ο μεγαλοεπενδυτής Άγγελος Μιχαλόπουλος (έχει αγοράσει τεράστιες εκτάσεις στο νησί) βάζει την καλλιτεχνική του σφραγίδα, έχοντας σχεδιάσει ο ίδιος την αρχιτεκτονική του χώρου αλλά και τα μεταμοντέρνα ποπ γλυπτά και χειροποίητα μωσαϊκά του. Μένεις με το στόμα ανοιχτό εκεί, καθώς από τη μία η νεολαία χτυπιέται στην 70μετρη πισίνα­ ακούγοντας electro ρυθμούς και χαζεύοντας το μαγικό ηλιοβασίλεμα και από την άλλη στο εστιατόριο –απ’ όπου χαζεύεις τη δράση και το σπίτι του Μιχαλόπουλου στη χερσόνησο μπροστά σου– απολαμβάνεις την ψαγμένη μεσογειακή, με εξωτικούς τόνους κουζίνα διά χειρός Γκίκα Ξενάκη. Μιλάμε για φανταστικό­ τηγανητό καλαμαράκι με κρέμα παν­τζαριού, σάλτσα yuzu και σταφίδες, χταποδάκι με τσαγανό πάνω σε μελιτζάνα με σάλτσα miso-μέλι και σουσάμι με wasabi, ριζότο γεμιστά με σκοτύρι Ίου, ψητά ντοματίνια και τσιπς δυόσμου. και, φυσικά, για γλυκά όπως η βελούδινη κρέμα γιαουρτιού με ανανά σε σιρόπι πορτοκαλιού και παγωτό λεβάντα-λεμόνι.

Λίγο πιο κάτω ο Άγγ. Μιχαλόπουλος άνοιξε φέτος και το εντυπωσιακό beach restaurant «Erego», με το μεγάλο λευκό κτίριό του να μοιάζει σαν να έχει δανειστεί τους ρόζους από τις υπεραιωνόβιες ελιές που είναι φυτεμένες εκεί. κάποιες­, μάλιστα, έχουν μετατραπεί σε γλυπτά. Εκεί ο Ξενάκης προτείνει μια πολύ καλή ελληνική κουζίνα, comfort, της μοιρασιάς, παραδοσιακή, αλλά με τις τσαχπινιές της. Να, όπως το ηλεκτρισμένο βελούδο μιας ταραμοσαλάτας με τσιπς παντζαριού­, ντελικάτο χούμους με σταφίδες, κρασάτο χταπόδι με δαμάσκηνα, μουσακά με κρέμα γιαουρτιού, έξυπνο λαβράκι μαριναρισμένο σε y-ouzo.

Αίσθηση προκαλεί βέβαια και το «Grandma’s», το κομψό εστιατόριο του ξενοδοχείου «Λιοστάσι». Την επιμέλεια της κουζίνας έχει αναλάβει ο Λευτέρης Λαζάρου και τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Από το ατμοσφαιρικό deck δίπλα στην πισίνα βλέπεις το απέραντο γαλάζιο και τους κόκκινους ισορροπιστές του Κωστή Γεωργίου και γεύεσαι μια γαστρονομία μεσογειακών κι ελληνικών τόνων, που έχει ραμμένη στην ούγια της τη φινέτσα: ντελικάτο αβγό ποσέ με κρέμα πατάτας και καπνιστό χέλι, πρωτότυπο ραβιόλι με ανθότυρο και βερίκοκο, προσούτο Ευρυτανίας και φουντούκια, υπέροχος ζουμερός κόκορας με σπιτικά κανελόνια γεμιστά με μανιτάρια και jamon, μους λευκής σοκολάτας με δεντρολίβανο, βερίκοκο ποσέ, σορμπέ ροδάκινο και μπάρα σοκολάτας με μπισκότο πραλίνας, παγωτό βανίλια και σορμπέ φράουλα τοποθετούν τη γαστρονομία της Ίου σε άλλη τροχιά.