Ένα πιάτο όπως το καλαμάρι γεμιστό με αρνίσια μυαλά, εκτός από φαντασία, θέλει και τόλμη για να το εντάξεις στο μενού ενός «ξενοδοχειακού» εστιατορίου, όπως το «Kastri Bistro» του καινούργιου «Domotel Kastri» στη Νέα Ερυθραία.
Δύο στοιχεία που ο 35χρονος σεφ Αλέξανδρος Χαραλαμπόπουλος είχε ήδη αφήσει να διαφανούν μέσα από τις προτάσεις του στο «Olive Garden», όπου βρισκόταν μέχρι πρόσφατα, και που καταθέτει με μεγαλύτερη σαφήνεια στο νέο του «σπίτι» στα βόρεια της πόλης, το οποίο όπως σημειώνει με ικανοποίηση έχει ήδη βρει την θέση του στην ατζέντα εξόδου πολλών επισκεπτών εκτός ξενοδοχείου.
Ξεφυλλίζοντας παρέα το ανανεωμένο μενού που θα τρέξει μέσα στο μήνα, του ζητώ να μου δώσει ο ίδιος το στίγμα της κουζίνας του. Αντί να επιλέξει την εύκολη λύση της λεγόμενης νέας ελληνικής κουζίνας (ένας όρος κακοποιημένος, όπως υπογραμμίζει), θα μου πει πως βιώματα και μνήμες είναι αυτά που τον οδηγούν στη δημιουργία ενός πιάτου, αξιοποιημένα με τις σύγχρονες μαγειρικές τεχνικές.

Τα αρνίσια μυαλά που, ως παιδί, του έδινε να φάει ο παππούς, τον ενέπνευσαν λ.χ. για το πιάτο που λέγαμε στην αρχή, το οποίο ξεχωρίζει στον καινούργιο κατάλογο μαζί με την πολύ ιδιαίτερη μους από φουά γκρα, με άρωμα παλαιωμένου μπράντυ και μπισκότο αρωματισμένο με ελληνικό καφέ.
Πέρα από τις ακραιφνώς σοφιστικέ προτάσεις, και το comfort κεφάλαιο εκπροσωπείται δυνατά με ορισμένα best seller πιάτα, τα οποία διατηρούνται στο νέο μενού, όπως η χορτόπιτα με αφρό φέτας, το ανοιχτό ραβιόλι με παστιτσάδα από μοσχαρίσια ουρά, η τριλογία αρνιού και οι καραβίδες με κουσκουσάκι από βουβαλίσιο γάλα.
Έχοντας ακόμα στο στόμα τη γεύση της άλμης από το τυρί που έπηζε η γιαγιά του σε ένα χωριό της βόρειας Μεσσηνίας και των χορταριών που αναμείγνυε η άλλη του γιαγιά στα Τζουμέρκα για να φτιάξει την πιο τέλεια χορτόπιτα, του αρέσει να αναζητά ιδιαίτερα και άγνωστα ελληνικά προϊόντα για να τα εντάξει στα πιάτα του, όπως το μακεδονικό λιοτύρι που χρησιμοποιεί σε μια πρωτότυπη παντζαροσαλάτα, με κίτρινα και κόκκινα παντζάρια, κινόα και φουντουκέλαιο.
Στη δουλειά, δηλώνει team player. Συζητά κάθε του ιδέα με την ομάδα του και ακούει γνώμες για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Μια εξίσου αμφίδρομη σχέση τον ενώνει και με τους μαθητές του στη σχολή μαγειρικής όπου διδάσκει. Motto του είναι άλλωστε, πως «κανείς δεν τα ξέρει όλα».