Φέτος που κλείνουν 400 χρόνια από το θάνατο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ -η επέτειος γιορτάζεται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη με παραστάσεις, εκθέσεις και συνέδρια. Στο Σικάγο, εκτός από το σανίδι, η θεατρική του κληρονομιά εμπνέει και τις κουζίνες. Συμμετέχοντας στην, σε επιμέλεια των Alpana Singh και Rick Boynton, διοργάνωση Culinary Complete Works, 38 σεφ διερευνούν στα εστιατόριά τους τη σχέση του φαγητού και της δραματουργίας, αναλαμβάνοντας να μεταφράσουν ή να φωτίσουν μαγειρικά τα έργα του μεγάλου βάρδου του Αίηβον. Έχει χυθεί άφθονο μελάνι για το συγγραφικό έργο του Σαίξπηρ. Ήρθε η ώρα να χυθούν και σάλτσες.

Με το διαβολικό τσουκάλι των τριών μαγισσών του Μάκβεθ να δίνει αφορμή για τον αφρίζοντα συνδυασμό τηγανητής πατάτας με παγωτό του Phillip Foss στο «El Ideas», τον Tony Mantuano να βάζει βερονέζικη σάλτσα peara στην διαμάχη των Καπουλέτων και των Μοντέκων με το πιάτο αλά Ρωμαίος και Ιουλιέτα που σερβίρει στο «Café Spiaggia» και τον Ryan McCaskey στο Acadia να ερμηνεύει το Χειμωνιάτικο παραμύθι με μια θεατρικά παρουσιασμένη σύνθεση αντιθετικών αρωμάτων και γεύσεων (καπνιστή μαγιονέζα, φασόλια, λαρδί και ψάρι, λουλούδια και έλικες αρακά), το ποιητικό-γευστικό ταξίδι των σεφ της μεγαλύτερης πόλης του Ιλινόις δείχνει συναρπαστικό.

Κάπως έτσι, η πορεία του Βασιλιά Ληρ προς την τρέλα γίνεται μιλκσέικ βανίλιας με μαύρη σοκολάτα, coulis κερασιού, κρέμα λεμονιού και αφρόγαλα εσπρέσο (Art Smith στο «Βlue door Kitchen & Garden»), ενώ ο Τίμων ο Αθηναίος φέρνει ένα μενού τριών πιάτων με ελληνικές νότες στο «Trenchermen», όπου ο Pat Sheerin φτιάχνει ένα αρνίσιο μεζέ με μουχαμάρα από πεκάν, ψητό χταπόδι με πατάτες με σαφράν, αγιολί με μελάνι και αβγολέμονο και σορμπέ γιαουρτιού με μελωμένα φρούτα. Όσο για τον Άμλετ, μεταμορφώνεται στο «Βlack dog gelato» σε γκουρμέ παγωτό μπλε τυριού απαντώντας στην αιώνια ερώτηση περί του «να ζει κανείς ή να μη ζει», «να ζει δημιουργικά». Εξάλλου, αν το καλοσκεφτείς, η γαστρονομία είναι κι εκείνη τρόπον τινά μια σκηνή. Με τις ερμηνείες της, τις συγκινήσεις της και τα χειροκροτήματά της…