Eίναι όμορφο αραξοβόλι τα μεσημέρια το «Varoulko Seaside». Το έχουμε στο νου μας να αρμενίζει σε νυχτερινά, γαστρονομικά κύματα –έτσι έχει εντυπωθεί στη γευστική αρχειοθήκη–, όμως από τότε που κατέβηκε στο Μικρολίμανο έχει κι ένα δεύτερο πρόσωπο, πιο χαλαρό, πιο προσιτό.Τα μεσημέρια, στο κομψό του ντεκ, με τη μαρίνα και τα σκάφη της σε πρώτο πλάνο, τα διάφορα artworks –το μάτι μου πάντα αγκιστρώνεται σ’ εκείνη τη χαρακτηριστική δίνη από ψαράκια του Γιώργου Κυπρή– και τα βραβεία-παράσημα του Λευτέρη Λαζάρου στους τοίχους, ακροβατεί ανάμεσα στο δημιουργικό και το… μερακλίδικο. Πιάνεις ακριανό τραπέζι, και με ένα ωραίο ποτήρι κρασί και μια παρτίδα μοντέρνες γεύσεις με ελληνικά χρώματα γεμίζεις τα προσωπικά σου αποθέματα και ξεχνάς για λίγο ότι είσαι στην Αθήνα. Μπορείς να στρέψεις το τιμόνι προς μια καλοκαιρινή, δροσερή σούπα πεπονιού, τη γλύκα του οποίου κοντράρει η φέτα δωδεκάμηνης ωρίμανσης του Κωσταρέλου, δίνοντάς της βάθος. Να συνεχίσεις με «ελαφρά» πειραγμένο αχινό, που έρχεται αγκαζέ με μπρουσκέτες με θαλασσινό αλάτι και εστραγκόν και… σε βουτάει στη θάλασσα, ή τις λεπτές φέτες καπνιστού χταποδιού που δένει φοβερά με τη μαρινάτη σε μέλι και γλυκάνισο αλμύρα και τα κουκιά τουρσί, ανεβάζοντας τα γλυκο-ξιδάτα βολτ. Αν υπάρχει συκώτι ψαριού –εμείς πετύχαμε από φαγκρί– σβησμένο με σόγια, που πασπαλίζεται με τραγανή τηγανητή αλμύρα, μην το χάσετε με τίποτα. Είναι ακαταμάχητο.

Από τα επιδόρπια του Θοδωρή Μωϋσίδη , ο μοντέρνας αισθητικής προσέγγισης μπακλαβάς, που εμφανίζεται σε αρωματικό σύννεφο, έχει γίνει χιτ, αλλά δοκιμάστε και το καινούργιο του handmade «ροδάκινο», που δεν είναι ακριβώς ροδάκινο: το ίδιο το «ροδάκινο» είναι φτιαγμένο από κρέμα λευκής σοκολάτας αρωματισμένης με δεντρολίβανο και δίπλα του, πάνω σε κρέμα σοκολάτας με φουντούκι ο chef patissier κεντάει σορμπέ ροδάκινο, καραμελωμένο ροδάκινο και μπισκοτάκια φουντούκι-κακάο, σε ένα επιδόρπιο πολύ δροσερό, με γοητευτικές αποχρώσεις. Κι αντί να πάρετε το δρόμο της επιστροφής, ανεβείτε στο art deck στην αντίπερα όχθη του νέου πολυχώρου του «Varoulko Seaside», για ένα τετ-α-τετ με μια σειρά έργων Ελλήνων καλλιτεχνών: η έκθεση «Σπόρος», που θα διαρκέσει μέχρι τις 20/8, αναπαριστά εικαστικά τον άνθρωπο και την πορεία του στο χρόνο, υπενθυμίζοντας εικαστικά ένα στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου: «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος»...