Τον Αριστοτέλη Μέγκουλα τον είχα πρωτοσυναντήσει σε μια γευσιγνωσία όταν διαγωνίζονταν στο Master Chef. Από τότε πέρασε καιρός και φέτος τον ξαναβρήκα στο όμορφο εστιατόριό του στην γοητευτική και ιστορική -κέντρο απόκεντρο- πλατεία Σκαραμαγκά στην πόλη της Κέρκυρας. Χαίρεσαι να κάθεσαι σ αυτή τη βεράντα του όμορφου κτιρίου από την εποχή της αγγλοκρατίας, αλλά και ή σάλα του είναι πολύ κομψή. Η κουζίνα του είναι μεσογειακής κατεύθυνσης με αρκετά ελληνικά και κερκυραϊκά στοιχεία, απ όπου στην φετεινή μας επίσκεψη ξεχωρίζει σίγουρα αυτό που αναγράφεται ως «ραβιόλι σουπιάς μπουγιαμπέσα» αλλά είναι κάτι άλλο. Η «σούπα» είναι ουσιαστικά νερό ψημένης ντομάτας που η συμπυκνωμένη μυρωδάτη γλύκα της φωτίζει και αναδεικνύει την γεύση των μαύρων ραβιολιών με μελάνι σουπιάς , αλλά και το συκωτάκι σκορπίνας, τα μύδια, το χταποδάκι, τη γαρίδα και τα βλήτα που κολυμπούν μαζί τους.

Η άλλη δυνατή ιστορία είναι τα μανιτάρια που μαζεύει ο σεφ από τα πλούσια μανητοπέδια του νησιού του. Ένα μάλιστα από τα πιο καλά του πιάτα, τα ραβιόλι ολικής με μους από συκωτάκια κοτόπουλου τα έφαγα συνοδεία εξαιρετικών βολιτών σωτέ και πανσπάνιου - εντυπωσιακού «αυγού του Καίσαρα» ωμού και λεπτοκομμένου. Ο Μέγκουλας είναι σπεσιαλίστας στις τάρτες που τις αγαπάει πολύ. Καταευχαριστήθηκα την ευρηματική του δημιουργία με τάρτα κρεμ μπρυλέ Μετσοβόνε με αμύγδαλο και σύκο, είναι απ αυτές που δεν μπορείς να της αντισταθείς. Στο φινάλε το μοντέρνο μιλφέιγ του με κρέμμα βανίλιας είναι ωραιότατο, με μια πολύ ταιριαστή κρέμα λεμονιού δίπλα του.

copyright foto φαγητού Dimitris ANTONOPOULOS