Με «Best of Award of Excellence 2016» από το Wine Spectator ο σομελιέ του εστιατορίου κεντάει φανταστικές αρμονίες πάνω στην φινετσάτη κουζίνα του.

Το γοητευτικό εστιατόριο στην ταράτσα τη «Μεγάλης Βρεταννίας» αποτελεί ένα από τα πιο ψαγμένα wine restaurant της Αθήνας, γεγονός που επισημοποιείται και διεθνώς αφού για δεύτερη συνεχή χρονιά κατακτά το βραβείο «Best of Award of Excellence 2016»του καταξιωμένου αμερικάνικου περιοδικού Wine Spectator.

Ο σομελιέ του ξενοδοχείου Βαγγέλης Ψωφίδης έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικό κελάρι κρασιών απ όπου εκτός από τις φιάλες που μπορείς να διαλέξεις από τον κατάλογο, σου προτείνει εύστοχα παντρέματα των σπεσιαλιτέ του Αστέριου Κουστούδη με ποτήρια εξαιρετικών κρασιών. Στην τελευταία μου επίσκεψη χάρηκα ιδιαιτέρως δύο φανταστικές αρμονίες. Στην αρχή του δείπνου δοκιμάσαμε ένα πιάτο ημέρας αυτής της περιόδου, μια «σούπα» κάστανου, πιο πολύ βελούδινη κρέμα παρά ζωμός, που συνδυάζεται πολύ ταιριαστά και πρωτότυπα με μια άλλη κρέμμα γλυκών μπαχαρικών και ένα μπισκότο από μπριός αρωματισμένο με καφέ. Δεν είναι εύκολο να συνδυάσεις κρασί μ αυτό το ξεχωριστό πιάτο, αλλά ο σομελιέ μας σέρβιρε μια εξίσου ξεχωριστή Αλσατία. Ένα Gewurztraminer Grand Cru Altenberg de Bergheim vendage tardive του Gustave Lorentz που αγκάλιασε ιδανικά με τις γλυκόπιοτες πλούσιες γουλιές το κάστανο, τυλίγοντάς το με τα δικά του ώριμα αρώματα γραφίτη και μάνγκο.

Τα αέρινα ραβιόλια γεμισμένα με αφράτο κατσικίσιο τυρί, και συνδυασμένα με τραγανά σπαράγγια και πολύ μυρωδάτη ελληνική τρούφα αξίζουν σίγουρα χειροκρότημα. Η επιλογή του Βαγγέλη Ψωφίδη για τη χάρη τους είναι μια σπέσιαλ σαμπάνια Pierre Gimonnet et Fils 2009 Special Club Blanc de Blancs Brut Chardonnay που αναδεικνύει με την ατσάλινη ξ ριζότο. Ως ημέρας απήλαυσα ένα με παλαιωμένο ρύζι acquerello με πολύ βαθειά γεύση, ενισχυμένη με τρουφάτο πεκορίνο και φρέσκια, δυναμικά αρωματική ελληνική τρούφα ξηρότητά της τα έντονα και γοητευτικά αρώματα του απίθανου γιορτινού μανιταριού. Το ήπιαμε επίσης με ριζότο που η βαθειά του γεύση ήταν ενισχυμένη με τρουφάτο πεκορίνο και φρέσκια τρούφα, και σκάσαμε σινεμασκόπ χαμόγελο και πάλι, για το πώς η αριστοκρατική μυρωδιά του μανιταριού έλαμψε και πάλι.