Θα το πω λίγο ανορθόδοξα αλλά έτσι το νοιώθω: στην «Cookoovaya» υπάρχει μια γοητευτική «εστιατορίλα», κι αν αναρωτιέστε τι σημαίνει αυτό θα διευκρινίσω ότι έχει στην ούγια κάτι από την αστική θέρμη παλιών εστιατορίων όπως το θρυλικό «Όλυμπος Νάουσα» στη Θεσσαλονίκη. Κι αυτό το ύφος χρωματίζει και αρκετά από τα πιάτα του. Το σκεφτόμουν καθώς γευόμουν καμιά 15αριά από τα 20 καινούργια πιάτα που μπαίνουν στον καινούργιο κατάλογο ανανεώνοντας για τα καλά το εστιατόριο της τετράδας Κλεομένης Ζουρνατζής, Περικλής Κοσκινάς, Βαγγέλης και Σπύρος Λιάκος.

Μια πρώτη αίσθηση μας δίνουν αυτοί οι αγαπημένοι δεινόσαυροι της πάλαι ποτέ διεθνούς κουζίνας της πρώιμης ξενοδοχειακής παγκοσμιοποίησης από τα ‘60s και τα ‘70s στις επιλογές που ακολουθούν παρακάτω. Κοντά τους, μια έξυπνη σαλάτα Caesar meets Niçoise κατά κάποιον τρόπο με μαρούλια και πικρά Treviso, ντρέσινγκ καπνιστού χελιού, μελιτζάνα, κάπαρη, βραστό αυγό και πολύ ωραίο back bacon από αυθεντικό ελληνικό μαύρο χοίρο της «Κιβωτού του Δήμου»∙ ένα ossobuco με πουρέ πατάτας, μια εκμαυλιστική ταρτ Τατέν με αχλάδια και καραμέλα βουτύρου.

Από τα ωμά ξεχώρισα ιδιαιτέρως το ταρτάρ από βοδινό φιλέτο με το βουτυράτο «δάγκωμα» ξιδάτες γαρίδες και ταραμοσαλάτα ρόκας, και το ξινούτσικο σασίμι του τόνου με τσίλι και μυρωδάτες φύτρες κορίανδρου. Τα νιόκι με σπάλα μαύρου χοίρου στον ξυλόφουρνο και τη σάλτσα του είναι από τα comfort που κανακεύουν με θέρμη, και το ωραίο αλανιάρικο ψητό κοτόπουλο έχει σαν γαρνιτούρα τη χωριάτικη νοστιμάδα μικρόκαρπων ρεβιθιών μαγειρεμένων με ρόκα.

Καλύτερο πιάτο εξ’ όσων δοκίμασα, το αιθέριο, τραγανιστό «σπρινγκ-ρολ» με γάμπαρη Αμβρακικού πάνω σ’ ένα ριζότο βασιλικού με ευγενή βανιλέ χλωροφύλλη. Εντυπωσιακό φινάλε με μια 3όροφη μπουγάτσα πολυκατοικία, που σπάνε τα dry φύλλα της σαν από σεισμό και την απολαμβάνεις μαζί με κρέμα βανίλιας και παγωτό κανέλα.

Basics with a twist

Cotoletta Milanese

Αέρινη κυματιστή κρούστα και με σούπερ ντελικάτη σάρκα αυτή η μοσχαρίσια μπριζόλα γάλακτος στο τηγάνι, δίνει μια κομψή εντυπωσιακή εκδοχή αγαπημένης αστικής σπεσιαλιτέ. Σερβίρεται με σως ρεμουλαντ , αγγουράκι τουρσί , κάππαρη και λεμόνι.

Pepper steak

Όλα τα λεφτά σ αυτή τη σιροπιαστή ιδιαιτέρως φινετσάτη σάλτσα. Αφήνει μια επίγευση κόκκινου κρασιού και καραμελωμένου umami διανθισμένη με τη νόστιμη κάψα των κόκκων του πιπεριού. Το φιλέτο φίνο, τα μανιτάρια πολύ ταιριαστά.

Σοκολατίνα

Αυτό που λένε death by chocolate είναι κυριολεξία σ αυτή τη σοκολατίνα, αγαπημένη από τα 70's, αλλά σε τούτη την ανανεωμένη παραδινόμαστε αμαχητί. Πέντε αν δεν κάνω λάθος υφές πολύ ωραίας, σέξι μπίτερ σοκολάτας που διώχνει τα κακά πνεύματα.