Tο έχει γράψει και έχει απόλυτο δίκιο ο εμβληματικός Γάλλος γαστρονόμος του αιώνα ο Brillat-Savarin: η ανακάλυψη ενός νέου εδέσματος φέρνει περισσότερη χαρά στην ανθρωπότητα απ όση φέρνει η ανακάλυψη ενός νέου αστεριού. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν καθώς άφηνα έναν πρωτόγνωρο συνδυασμό γεύσεων -μια κρέμμα αχινού με ιδιότυπη ιωδιούχα γλύκα και λεπτεπίλεπτο χυμό σελινόριζας- να χαϊδεύει και να ερεθίζει το μυαλό μου ˙ μανιτάρια confit έδεναν το σύνολο δίνοντάς του σώμα. Την άλλη μέρα με συνεπήρε άλλη μια απλή, αλλά πολύ ευφάνταστη συγχορδία: κοφτό ριγκατόνι με σιροπάτη σάλτσα κρασιού, εστραγκόν και «καφέ» από κιχώρι, για να διαπιστώσω πως ένα άψογο ζυμαρικό μπορεί με 2-3 γευστικές νότες να δημιουργήσει έναν γαστρονομικό σκοπό που να σηκώνει αυθόρμητο χειροκρότημα! Το πρώτο πιάτο το παρουσίασε ο Αργεντίνος Mauricio Giovanini που το εστιατόριό του το «Messina» στη Μάλαγα κέρδισε το 2016 το πρώτο του αστέρι Michelin.

Το δεύτερο, το ζευγάρι των Ιταλών Oliver Piras και Alessandra Del Favero που το «Aga» τους στους Δολομίτες αστερώθηκε φέτος κι αυτό από τον Michelin. Δεν είναι άλλα δύο πιάτα τα προαναφερθέντα που δοκίμασα προσφάτως στο Φεστιβάλ Sani Gourmet, είναι γεύσεις που έχουν συντελεσθεί με αφαίρεση και σοφία μέσα στα μενού που παρουσίασαν. Η προσέγγισή τους στην κουζίνα έχει ομοιότητες καθώς και οι τρεις σεφ εκτός από τις λιτές ευρηματικές τους συγχορδίες, ασχολούνται και με το fusion της γιαπωνέζικης φιλοσοφίας με τη γεύση της Δύσης. Οι Ιταλοί ας πούμε έβαλαν τα capelletti τους(είδος τορτελίνι) γεμιστά με γλυκό κρεμμύδι μπρεζέ μέσα σε ζωμό ξυνολάχανου με νεροκάρδαμο μαζί με καπνιστή παλαμίδα δημιουργώντας ένα πιάτο φιλοσοφημένου umamiσιου jap-ιταλισμού. Ο Αργεντίνος έβαλε μαζί καραμελωμένο χέλι, παγωτό φυκιών με τη σκόνη τους τριμμένη πάνω του, και «χιόνι» του φουαγκρά και τα περιέχυσε με κρύο dashi δημιουργώντας ένα μεγάλο πιάτο. Είναι και οι 3 σεφ φτασμένοι «Rising Stars» που ήταν και το θέμα του φετεινού Sani Gourmet.

Επισκεφθείτε τους στα: http://agaristorante.it και www.restaurantemessina.com