Είναι εξαιρετική η φετεινή συγκυρία που ταυτίζονται η Κυριακή του Πάσχα και η Πρωτομαγιά! Ιδανικότερη ταύτιση συμβολισμών δεν θα μπορούσε να συμβεί. Κι ενώ το μυαλό μου ταξιδεύει σε λαχταριστές εικόνες όπου οι ορεκτικές τσίκνες από το τελετουργικό ψήσιμο των πασχαλινών πάνω από τα κάρβουνα μπλέκονται με τα χρώματα και τις μυρωδιές των αγριολούλουδων, το φιλοσοφώ. Διότι είναι που είναι θυσία το ψήσιμο του οβελία και του κοκορετσιού, πρέπει να φροντίζουμε να μην πηγαίνει χαμένη. Το λέω αυτό διότι αν αφεθεί το κρέας να παραψηθεί, να στεγνώσει, να «καρβουνιάσει», τότε όλη η χάρη των ζουμερών κοψιδιών αποδημεί εις Κύριον κι αυτό είναι μεγάλη αμαρτία. Ξέρω ότι ξέρετε τα βασικά και δεν θέλω να τα επαναλάβω, επισημαίνω πάντως ότι όταν αρχίζει να σκάει στις κλειδώσεις, η πέτσα του έχει όμορφο χρώμα, το λιπάκι ψιλοστάζει, έχουν περάσει περίπου 2,5 ώρες, ίσως είναι η ώρα να το βγάλετε λαχταριστό και ζουμερό. Δεν πρέπει να το κάψετε, και δεν χρειάζεται να το τρυπολογάτε συνεχώς για να δείτε αν έχει γίνει, ούτε φυσικά να το μαδάτε υποκύπτοντας στα λαίμαργα ένστικτα ˙ αν το κάνετε θα το βοηθήσετε να ξεραθεί κι αυτό δεν το θέλετε. Κει το κοκορέτσι παρομοίως, τραγανό αλλά όχι ξερό εντεράκι και τα εντόσθια να έχουν χυμούς.

Ίσως πάντως εκτός του οβελία, να είναι καιρός να πειραματιστείτε και μ ένα άλλο τελετουργικό. Το κάνουν στην Αργεντινή σε μεγάλη κλίμακα- η parilla είναι το εθνικό τους σπορ- αλλά το κάνουν και στην Κρήτη: σταυρώνουν τον αμνό πάνω σε σιδερένιο «σταυρό» με δύο οριζόντιες βέργες, το καρφώνουν στο έδαφος και ανάβουν μπροστά του φωτιά με ξύλα και γυμνή φλόγα. Είναι εντυπωσιακό να το βλέπεις να ψήνεται( το δοκιμάσαμε πέρυσι στο «Ελλάδα-Γιορτή-Γεύσεις») και το κρέας γίνεται λουκούμι. Μόνο που θέλει πολλές ώρες για γίνει(τουλάχιστον 6). Μια ιδέα δίνουμε κι αν έχετε κέφι δοκιμάστε την θα ενθουσιαστεί η παρέα!

Τιπ για…Peking lamb!
Το πιο δυνατό ίσως ατού ενός οβελία είναι η τραγανή του πέτσα. Προσέξτε τώρα: αν φάτε καλή πάπια Πεκίνου, τυλίγετε την κριτσανιστή πετσούλα της μαζί με φρέσκα κρεμμυδάκια σε κρέπες. Για δοκιμάστε να γεμίσετε αραβική πίτα με κομματάκια πέτσας οβελία μαζί με ψιλοκομμένη ντομάτα, αγγουράκι, ρίγανη και μια ελαφριά σάλτσα από μουστάρδα και λαδολέμονο, θα δαγκώσετε τη λαμαρίνα με το ωραιότερο και πιο «βρόμικο» σουβλάκι της ζωής σας!