Σε συνεχή ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια το νεοϋορκέζικο «Eleven Madison Park» σκαρφάλωσε φέτος στη 3η θέση των World’s 50 Best Restaurants και αναδείχτηκε το καλύτερο εστιατόριο της αμερικανικής ηπείρου. Πήγα για δείπνο την επομένη της τελετής απονομής σ’ αυτόν τον μοναδικό χώρο με την art-deco μεγαλοπρέπεια και όχι μόνο χάρηκα ένα εξαιρετικό menu degustation, αλλά διαπίστωσα πόσο τα πράγματα αλλάζουν στα γήπεδα της υψηλής γαστρονομίας.

Το μενού τους δεν έχει πλέον τα 14-15 πιάτα που είχα δοκιμάσει πριν 3 χρόνια, περιορίζεται στα 7, κι αυτό για να δώσει τη δυνατότητα στο κοινό του να αναπνεύσει από την ατελείωτη σειρά διακοπών και αλλαγής σερβίτσιων και να κάνει τη γαστρονομική εμπειρία πιο οικεία. Μερικές φορές μάλιστα το κύριο πιάτο σερβίρεται για αυτόν ακριβώς το λόγο σε family style. Να, όπως το εξαιρετικό Dry aged για 140 μέρες βοδινό με την βαθιά του νοστιμάδα και την αγριωπή υφή. Πριν φέρουν το κρέας έρχεται σε ένα μπολάκι ο ζωμός του ραφινάτος, ζεστός και με μια umami νοστιμάδα που σου κανακεύει τα εσώψυχα σαν σούπα της μαμάς με 3 αστέρια Michelin! Το κρέας έχει την γαρνιτούρα του, μια υπέροχη τριλογία από σούπερ φίνα μελιτζάνα τουρσί, βελούδινο πουρέ και μαγειρεμένα κομμάτια της. Δίπλα όμως έρχονται σαν συνοδευτικά μια κρέμα αυγού με τη ραφινάτη δασώδη δύναμη άγριων μανιταριών morilles και κλου έναν πουρέ πατάτας άγριο μετάξι, με μικρές σχεδόν al dente νέες πατατούλες μέσα του μαζί με τραγανιστά τσιπς. Μπίνγκο, διότι νομίζεις πως το κυριακάτικο τραπέζι έχει πολλά Michelin παράσημα και μια old fashioned εκσυγχρονισμένη γλύκα!