Βρεθήκαμε στη λαμπρή τελετή για τα 50 Καλύτερα Εστιατόρια του Κόσμου και μεταφέρουμε εντυπώσεις, σχόλια και στιγμιότυπα.

Για να είμαι ειλικρινής το είχα μαντέψει –και όχι μόνον εγώ μάλλον, αν και μέχρι την επίσημη ανακοίνωση κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί– ότι κατά πάσα πιθανότητα το «Mirazur» του Mauro Colagreco από τη Menton της γαλλικής Κυανής Ακτής θα ανέβει φέτος στην κορυφή. Κι αυτό επειδή ο René Redzepi, με μια ανακοίνωσή του στο instagram (που είδαν 232.000 άνθρωποι), μας πληροφορούσε ότι δεν θα παραβρεθεί στην τελετή ανακοίνωσης των 50 Καλύτερων Εστιατορίων στον Κόσμο στη Σιγκαπούρη καθώς συμπίπτει με την έναρξη της καλοκαιρινής vegetarian σεζόν του «Noma». Δεν υπήρχε περίπτωση αν επρόκειτο να ανακηρυχθεί νικητής να μην έρθει να παραλάβει το τρόπαιο…

Ωστόσο όταν δεν απέμεναν παρά οι δύο κορυφαίες θέσεις, η αγωνία μέσα στο αμφιθέατρο του εμβληματικού «Marina Bay Sands» χτύπησε κόκκινο. Μόλις μάθαμε ότι δεύτερο, και μάλιστα ως highest new entry για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, ήταν το νέο «Noma», το αμφιθέατρο σείστηκε από χειροκροτήματα για το… «Mirazur», η ομάδα του οποίου είχε ήδη στήσει τρελό χορό. Ο Colagreco, που μας είχε δώσει μια απολαυστική συνέντευξη πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν είχε έρθει να μαγειρέψει στο «Kensho» της Μυκόνου, ανέβηκε στο πόντιουμ κατασυγκινημένος: «Ουάου! Τι τρελή χρονιά!» ήταν οι πρώτες του λέξεις. «Τρία αστέρια Michelin και νο 1 στον κόσμο, θα τη θυμάμαι για πάντα!» Το «Mirazur» είναι το πρώτο γαλλικό εστιατόριο που σκαρφαλώνει στην κορυφή των World’s 50 Best Restaurants.

«Σήμερα γιορτάζουμε τη Γαλλία και τις αξίες της: ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη», είπε ο Colagreco και ξεδίπλωσε μια σημαία φτιαγμένη από τέσσερις άλλες: μια γαλλική διότι η Γαλλία φιλοξένησε αυτόν και τις ιδέες του, μία της Αργεντινής για την εθνικότητά του, μια ιταλική για τις ρίζες του και την επιρροή της Ιταλίας στο «Mirazur» και μία βραζιλιάνικη για να τιμήσει την καταγωγή της γυναίκας του, της Julia, που είναι ο δεύτερος πυλώνας του εστιατορίου. Όντας το τελευταίο κτίσμα στη γαλλική Κυανή Ακτή, πάνω σχεδόν στα σύνορα με την ιταλική ριβιέρα, το «Mirazur» είναι παράδειγμα ανοιχτών οριζόντων. Ίσως γι’ αυτό ο σεφ του έκλεισε την ομιλία του με τους στίχους του Θορ Χέιερνταλ που είναι και μότο του εστιατορίου: «Σύνορα; Δεν έχω δει κανένα. Έχω ακούσει όμως ότι υπάρχουν στα μυαλά μερικών ανθρώπων».

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι 16 χρόνια μετά το ξεκίνημά τους, τα World’s 50 Best Restaurants έκαναν φέτος μια σημαντική αλλαγή. Συγκεκριμένα όσα εστιατόρια έχουν ήδη ανακηρυχθεί Νο 1, δεν συμμετέχουν πλέον στην ετήσια ψηφοφορία αλλά σχηματίζουν το Best of the Best hall of fame. Έτσι σεφ όπως οι Massimo Bottura, Daniel Humm, Ferran Adrià, Thomas Keller, Heston Blumenthal και οι αδελφοί Roca είναι πλέον μέντορες της παγκόσμιας γαστρονομίας, αλλά δεν ανταγωνίζονται για την πρωτιά. Η περίπτωση του Redzepi είναι ξεχωριστή διότι μπορεί το παλιό «Noma» να έχει ανακηρυχθεί ήδη τέσσερις φορές καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο, αλλά το καινούργιο υλοποιεί, σε νέο χώρο, ένα καινούργιο, πολύ ξεχωριστό concept.

Αυτή η εξέλιξη δείχνει την ουσία του θεσμού που έχει μεν στον τίτλο του την έννοια του καλύτερου, αλλά ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι κάνει μια απόλυτα ιεραρχική αξιολόγηση. Τα World’s 50 Best είναι πιο πολύ η επιλογή ανθρώπων που τρώνε εξ επαγγέλματος, ή σαν ευγενές χόμπι, σε εξαιρετικά εστιατόρια του πλανήτη, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς και με άποψη την παγκόσμια γαστρονομία. Πάνω απ’ όλα προβάλλουν εστιατόρια που οδηγούν τις γαστρονομικές εξελίξεις. Θέλοντας λοιπόν να ξεπεράσει τον στείρο ανταγωνισμό ανάμεσα σε κορυφαίους –είναι όντως πολύ δύσκολο να πει κάποιος ποιος είναι τελικά ο καλύτερος– ανεβάζει στο πόντιουμ εστιατόρια που ανανεώνουν το σκηνικό της παγκόσμιας γαστρονομικής σκηνής.

Η εντυπωσιακή άνοδος του «Asador Etxebarri» (ψήνει ακόμη και το χαβιάρι στα κάρβουνα) που από τη 10η θέση πέρυσι ανέβηκε φέτος στην 3η δείχνει την έμφαση που δίνει ο κόσμος σήμερα στις εξαιρετικές πρώτες ύλες και στην εκφραστικότητα της γεύσης τους. Μαζί με το «Mugaritz» (No 7), το «Disfrutar» (No 9 από Νο 18), το «Azurmendi» που εκτοξεύτηκε 29 θέσεις ψηλότερα από πέρυσι φτάνοντας στο No 14 και κερδίζοντας τον τίτλο του Highest Climber, το «Tickets» (No 20 από 32), το καλύτερο ίσως εστιατόριο ψαριού στον κόσμο το «Elkano» (No 30) και το «Nerua» (Νο 32) επιβεβαιώνουν την ισχυρή θέση της ισπανικής γαστρονομίας σήμερα.

Η Δανία χαίρεται τα μέγιστα καθώς, εκτός από το «Noma», το εξαιρετικό τριάστερο «Geranium» σκαρφάλωσε από τη 19η στην 5η θέση φέτος. Χαίρεται όμως και η Γαλλία, με 5 εστιατόρια, εκτός από το «Mirazur», στο top 50, «Arpège» (No 8), «Septime» (No 15), «Alain Ducasse au Plaza Athénée» (No 16), «Alléno Paris au Pavillon Ledoyen» (No 25). Τη Νότια Αμερική τη χειροκροτούμε με δύο εστιατόρια στο top-10, το «Central» (No 6) και το «Maido» (No 10), και τα δύο στη Λίμα του Περού, αλλά και με έξι ακόμη σε Μεξικό, Χιλή, Αργεντινή, Βραζιλία και Κολομβία. Καλύτερο εστιατόριο της Ασίας ανακηρύχτηκε το «Gaggan» που ανέβηκε στην 4η θέση, και τα άλλα έξι είναι σύμφωνα με αρκετούς λίγα για τη δυναμική της ηπείρου.

Η γαστρονομική υπερδύναμη των ΗΠΑ δίνει το «παρών» με έξι εστιατόρια και η Ιταλία με δύο. Πολύ αξιόλογη είναι η περίπτωση της Ρωσίας με δύο εστιατόρια στο top-50 («White Rabbit» στο Νο 13 και «Twins Garden» στο Νο 19), ενώ το σλοβένικο «Hisa Franko» ανέβηκε από την 48η θέση πέρυσι στην 38η φέτος. Στα ειδικά βραβεία, τώρα, καλύτερη γυναίκα σεφ ανακηρύχθηκε η πανέμορφη Daniela Soto-Innes (από το «Cosme» της Νέας Υόρκης), ενώ γυναίκα είναι και η καλύτερη ζαχαροπλάστης, η Jessica Prealpato από το «Alain Ducasse au Plaza Athénée».

Ιδιαίτερα σημαντικό το Icon Award που δόθηκε στον αλτρουιστή Ισπανό σεφ José Andrés, για την ανθρωπιστική του δράση με τη World Central Kitchen η οποία μαγειρεύει για ανθρώπους σε χώρες που έχουν πληγεί από μεγάλες φυσικές καταστροφές. Όπως είπε ο ίδιος μαχητικά «δίνει φωνή σ’ αυτούς που δεν ακούει κανείς». Το βραβείο σέρβις κέρδισε το «Den» στο Τόκιο, ενώ τη διάκριση του αειφόρου εστιατορίου της χρονιάς το «Schloss Schauenstein» (Νο 50, στην Ελβετία). Τέλος, το αβανταδόρικο βραβείο του One to Watch Award για το 2019 κέρδισε το ιταλικό εστιατόριο «Lido 84» στη λίμνη

Η ιπτάμενη γαστρονομία της Emirates

Λένε ότι η Emirates είναι το μεγαλύτερο ιπτάμενο εστιατόριο, καθώς σερβίρει άπειρα γεύματα σε 150 προορισμούς και σε 5 ηπείρους. Το πιο σημαντικό όμως είναι η ποιότητα και η γκουρμέ προσέγγιση που ακολουθούν. Ταξίδεψα 24 ώρες συνολικά από Αθήνα, Ντουμπάι, Σιγκαπούρη και πάλι πίσω, στην business της Emirates, και είχα μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία που ξεπερνάει κατά πολύ τη συμβατική εικόνα που συνήθως έχουμε για το φαγητό εν πτήσει. Τα μενού είναι καλοσχεδιασμένα, με πολλές επιλογές, εξαιρετικά κρασιά παγκοσμίου κλάσης και μεγάλη γκάμα ποτών και κοκτέιλ. Πέρα από τη γενική εξαιρετική ποιότητα, όμως, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά.

Μόλις εγκαταστάθηκα στη θέση μου, λ.χ., ζήτησα ένα dry martini που ήρθε άψογο, συνοδεία των πιο ραφινάτων ξηρών καρπών που έχω φάει. Το στήθος του κοτόπουλου είναι από τα πιο δύσκολα υλικά (συνήθως στεγνό και άνοστο) γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω ένα crash test επί του θέματος. Είτε απλώς σοταρισμένο, είτε Cajun, είτε σε αραβικό μαντί, το κρέας ήταν πεντανόστιμο, γοητευτικό και άψογα ζουμερό. Το πλατό των τυριών στο φινάλε ήταν άπαιχτο. Τα δε κρασιά από διάσημα chateaux και κορυφαίους οινοποιούς κάνουν το pairing με το φαγητό αντάξιο βραβευμένου εστιατορίου. Αν πετάς μάλιστα με super jumbo A380, στο πίσω μέρος υπάρχει ένα κανονικό μπαρ για να πιεις τα ποτά σου. Στο τεράστιο, κορυφαίο διεθνώς lounge της Emirates στο Ντουμπάι, τέλος, έχεις στη διάθεσή σου τέσσερα stations με διαφορετικές κουζίνες. Άσε που μπορείς να φρεσκαριστείς κάνοντας ένα ντους.