Θυμάμαι ακόμη την πρώτη παρουσίαση του «Μέγα Οίνου»(σοδειά 1986) το 1988 στο κέντρο της Αθήνας, και την μεγάλη εντύπωση που έκανε στον οινικό κόσμο. Πέρα από τη διορατικότητα του Γιώργου Σκούρα να παντρέψει το Αγιωργίτικο με το Cabernet Sauvignon, ήθελε τσαγανό εκείνα τα χρόνια που η οινική Ελλάδα έβρισκε το δρόμο της μέσα από τα κρασιά ονομασίας προέλευσης κυρίως να υλοποιήσεις κάτι έξω από τις νόρμες.

Ο Σκούρας, επιστρέφοντας στην πατρίδα μετά από οινολογικές σπουδές στη Dijon, είχε την έμπνευση, επηρεασμένος και από το ρηξικέλευθο πνεύμα των Super Tuscans στη γειτονική Ιταλία, να βγει με διάθεση καινοτομίας έξω από το μονοπάτι των ΟΠΑΠ και να δημιουργήσει μια πρωτόγνωρη τότε Super Νεμέα, όντας από τούς πρωταγωνιστές της επανάστασης του ελληνικού κρασιού . Η ιστορία τον δικαίωσε καθώς ο «Μέγας Οίνος», που μόλις κυκλοφόρησε η σοδειά του 2016 υλοποιώντας επιτυχίες και διεθνείς βραβεύσεις 30 χρόνων, είναι πλέον καταξιωμένος ως ένα από τα πιο εμβληματικά κρασιά της Ελλάδας όντας τώρα οίνος Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης.

Στην ποικιλιακή του σύνθεση κυριαρχεί το Αγιωργίτικο (80%) δίνοντας του μυρωδάτη στρογγυλάδα με φρουτώδη συμπύκνωση ενώ το Cabernet Sauvignon(20%) του δίνει δομή, δύναμη και στόφα. Το Αγιωργίτικο προέρχεται από παλιά αμπέλια ηλικίας 32 έως 68 χρόνων από το Γυμνό της Νεμέας σε υψόμετρο 700 μέτρων, ενώ το Cabernet από αμπελώνες 38 ετών στην Ορεινή Κορινθία στο ίδιο υψόμετρο. Το έδαφος είναι κυρίως πετρώδες και τα αμπέλια έχουν μικρές στρεμματικές επιδόσεις που δεν ξεπερνούν τα 500 κιλά το στρέμμα. Μετά την οινοποίησή του χωριστά για κάθε ποικιλία, το κρασί ωριμάζει σε καινούρια γαλλικά βαρέλια για 18 μήνες εκ των οποίων 4 με τις οινολάσπες του, και μετά την εμφιάλωση παραμένει για 6 μήνες στο κελάρι του Kτήματος. Τα δυο σταφύλια μαζί, καταλήγουν στη δυναμική αρμονία ενός εξαιρετικού κρασιού με μεγάλη επίγευση και πολύ μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης.

Το 2016 βάφει το ποτήρι με χρώμα πορφυρό και έντονο. Το μυρίζεις και νιώθεις τη συμπύκνωση του ώριμου βατόμουρου και του μαύρου κερασιού με το σιρόπι του, μαζί με άφθονο πιπέρι και νότες καπνού και δέρματος που δίνουν το μέτρο της αρωματικής του πολυπλοκότητας. Οι γουλιές του έχουν μεταξωτή φινέτσα, σθένος με ραφινάτες τανίνες που μουδιάζουν ηδονικά το στόμα, έντονο φρούτο καρυκευμένο με πιπέρι, μια ωραία οξύτητα να ισορροπεί το γλυκόπιοτο αλκοόλ και η πολυσύνθετη επίγευσή του επίγευσή κρατάει πολύ.

Θα το χαρείτε πίνοντάς το με ώριμα κίτρινα τυριά, κρεατικά στη σχάρα και χειμωνιάτικα μαγειρευτά. Αξίζει να ψάξετε στο οινοποιείο και σε καλές κάβες για κάποιες πολύ καλές παλιές χρονιές σαν το 2001, 2006, 2008, 2010, 2011 και 2014 λ.χ., και να το απολαύσετε σε μια συναρπαστική κάθετη δοκιμή διαφορετικών χρονιών.