Όνομα και πράγμα το καινούριο section «Οινικές αποκαλύψεις» που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου στο πρόσφατο «Οινόραμα», με μικρούς και στις περισσότερες περιπτώσεις άγνωστους οινοπαραγωγούς, σε συνδυασμό με κρασιά από σπάνιες και σχεδόν αφανείς ελληνικές ποικιλίες, που σίγουρα στο μέλλον θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Όσον αφορά τους άγνωστους οινοπαραγωγούς, ανακαλύψαμε το πιο πρόσφατο οινοποιείο της Σαντορίνης «τους Αμπελώνες Βασσάλτης». Μια νέα ομάδα παιδιών, ο εμπνευστής Γιάννης Βαλαμπούς και οι οινολόγοι Ηλίας Ρουσσάκης και Γιάννης Παπαοικονόμου, τόλμησαν ξεκινώντας το 2011 την αναδιάρθρωση ενός μικρού εγκαταλειμμένου αμπελώνα 15 στρεμμάτων. Και τα κατάφεραν, όπως φάνηκε από τα τρία πολύ καλά κρασιά τους: Το Σαντορίνη Βασσάλτης 2014, με αρώματα ώριμων εσπεριδοειδών και ορυκτών και στόμα με πολύ ωραία οξύτητα.

Το φετινό Σαντορίνη Βασσάλτης 2015, ένα κρασί πιο πολύπλοκο, με γοητευτικά φρέσκα αρώματα φρούτων, λεμονιού, λουλουδιών και βοτάνων και Το Nassitis 2015, ένα επίσης λευκό κρασί αποτέλεσμα της ένωσης του Ασύρτικου με το Αηδάνι και το Αθήρι. Στη μύτη μας προκάλεσε έκπληξη παντρεύοντας τις νότες του πεπονιού και του αχλαδιού με τις κλασικές ορυκτές νότες.

Κάνοντας σαφάρι στις άγνωστες ποικιλίες ξεχωρίσαμε μερικές, με ένταση και αρωματική- γευστική ταυτότητα: τον Ζακυνθινό πλούσιο Αυγουστιάτη, το δυναμικό Φωκιανό από την Ικαρία και τους Λειψούς, την ντελικάτη Σκλάβα από την Νεμέα, το βελούδινο Λημνιώνα από τον Τύρναβο, το φρουτώδες Μοσχόμαυρο από την Βόρεια Ελλάδα, τον φραουλένιο Παμίτι από την Θράκη, το δροσερό Πλυτό από την Κρήτη και την γλυκόπιοτη Κυδωνίτσα από την Μονεμβασιά.

Σε αυτά να προσθέσουμε την παρουσία μερικών αξιόλογων φυσικών και βιοδυναμικών κρασιών από τα κτήματα Παλυβού, Μελισσινού και Σκλάβου, καθώς και την συλλογή με κρασιά που προέρχονται από αυτόριζα αμπέλια με γηγενείς ζύμες, των Σκούρα, Ζαφεράκη, Μελά και Γαίας Οινοποιητικής. Πράγματι, η γκάμα σε γηγενείς ποικιλίες με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι πολύ μεγάλη και τα πρώτα δείγματα σε φυσικά κρασιά και κρασιά με άγριες ζύμες είναι εξαιρετικά. Αξίζει το κυνήγι της ανακάλυψης και των δοκιμών!