Σ ένα μοναδικό αμπελοτόπι, σ ένα εξωπραγματικό τοπίο στην καρδιά της Τήνου, οινοποιούνται μερικά από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά. Γευσιγνωσία, αξιολόγηση, ευωχία.

Το τοπίο είναι ασύλληπτο, εξωπραγματικό! Τεράστια αγκωνάρια που σχηματίστηκαν πριν από 15-25 εκατομμύρια χρόνια και με τις μεταβολές της θερμοκρασίας, της υγρασίας, καθώς και με την τριβή από την αιολική ενέργεια των ανέμων, διαβρώθηκαν και πήραν μύρια όσα σχήματα. Άλλα μοιάζουν με βόλους ολοστρόγγυλους( το διπλανό χωριό Βώλαξ απ αυτούς παίρνει την ονομασία του), άλλα μοιάζουν με παράξενα ζώα από άλλους πλανήτες σαν υλοποιημένη επιστημονική φαντασία στα ωραία της. Ο μύθος λέει ότι εδώ ήταν ένα από τα πεδία της Τιτανομαχίας και οι γρανιτένιοι ογκόλιθοι ήταν τα όπλα της. Οι συνειρμοί με τα αγάλματα της νήσου του Πάσχα είναι θεμιτοί και η γλυπτική της φύσης ανεπανάληπτη ˙ κάπως σαν να επινόησε κάποιος θεός ένα project και να προσέλαβε εκατοντάδες Henry Moore και να σμιλεύουν αιώνες για να τα φτιάξουν.

Νοιώθεις μια έκσταση περιδιαβαίνοντας αυτό το μοναδικό τοπίο, που πέρα από τη μυθολογία η επιστήμες έχουν κι άλλες θεωρίες για τον σχηματισμό του ˙ έκρηξη ηφαιστείου, πτώση μετεωρίτη, αποκάλυψη υποθαλάσσιων βράχων, ότι και να ΄ναι δεν συλλαμβάνει εύκολα το μυαλό πως είναι δυνατόν αυτό το σκληρό πέτρωμα να γίνει από την διάβρωση άμμος. Αυτή η άμμος είναι περιζήτητη στην αμπελουργία διότι δίνει μεγάλη φινέτσα στα λευκά κρασιά αμπέλια με λευκά σταφύλια και μαζί με το τοπίο ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Αλέξανδρο Αβατάγγελο να ερωτευτεί το μέρος και να αποφασίσει να επενδύσει εδώ το πάθος του ανάμεσα στους μονόλιθους της Τήνου. Ξεκίνησε να φυτεύει μετά από πειράματα τέσσερις ποικιλίες το 2002(ασύρτικο, μαλαγουζιά, μαυροτράγανο και αυγουστιάτη) έξω από τον Φαλατάδο στα400- 450 μέτρα υψόμετρο, σ ένα μέρος που από πνιγμένο στην αγριάδα έγινε τακτοποιημένο αμπέλι με πυκνή φύτευση που καλλιεργείται βιολογικά, και έδωσε τους πρώτους του καρπούς το 2008. «Φυτεύτηκαν 1000 αμπέλια στο στρέμμα» μου λέει ο οινολόγος Σπύρος Ζουμπούλης, «κι αυτό για να υπάρχει ανταγωνισμός και να προσπαθούν να δώσουν το καλύτερο. Παληά για προφυλάξουν τα σταφύλια τα πατούσαν σε στεγασμένα πέτρινα πατητήρια που τα ονόμαζαν «στεγαστά» ˙ από εκεί προέρχεται και το όνομα Clos Stegasta στα κρασιά μας ». Τα κρασιά ήταν σούπερ και σύντομα άρχισε η διεθνής αναγνώριση. Ο Gérard Margeon, sommelier του ομίλου Ducasse τοποθετεί τις πρώτες ετικέτες στα εστιατόρια του διάσημου σεφ που γίνονται παγκόσμια βιτρίνα περιωπής ˙ τώρα συνεργάζεται στενά στην τελική διαμόρφωση των κρασιών και έρχεται συχνά στην Τήνο για να δοκιμάσει τα κρασιά και να δώσει τη γνώμη του για το τελικό χαρμάνι πριν εμφιαλωθούν. Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει ο Olivier Poussier, καλύτερος sommelier στον κόσμο για το 2000 που δηλώνει ερωτευμένος με την Μαλαγουζιά και το Μαυροτράγανο. Τα δοκίμασα όλα τα κρασιά του «T-Oinos» και δηλώνω κατενθουσιασμένος. Ιδού οι εντυπώσεις μου από την γευσιγνωσία:

Μαλαγουζιά 2015 (85/100)
Γεμάτη φρεσκάδα και νόστιμη μεταλλικότητα, είναι κρασί απεριτίφ όλο κομψότητα. Μοσχοβολάει φλούδες λεμονιού και λουκούμι τριαντάφυλλο.

Assyrtiko Clos Stegasta 2015(86/100)
Η κλάση του αποσαφηνίζεται αμέσως μυρίζοντας την ορυκτώδη αίσθηση που αναδίδει μαζί με φρέσκιες φλούδες λεμονιού. Ωραία οξύτητα, νοστιμάδα, σώμα, κομψότητα, για ένα κρασί φτιαγμένο από σταφύλια με ωραία ωρίμανση και πολύ μεγάλη επίγευση.

Assyrtiko Clos Stegasta 2011(89/100)
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό δοκιμάζοντάς το ˙ αν δεν μύριζα τα αριστοκρατικά πετρελαιώδη αρώματα του ενωμένα με πληθώρα από φλούδες εσπεριδοειδών θα νόμιζα ότι το κρασί είναι νεογέννητο ˙ ας όψεται η ολοζώντανη ανθώδης φρεσκάδα του, και η εξαιρετική του οξύτητα μαζί με την χαριτωμένη μεταλλικότητά του. Σίγουρα μέσα στο top-3 των ασύρτικων που έχω πιεί.

Mavrosé 2015 (83/100)
Ένα ωραίο σομόν ροζέ στο στυλ της Προβηγκίας. Αρώματα φράουλας και κερασιού, στόμα δροσερό με μεγάλη οξύτητα, τόση που να θυμίζει λευκό κρασί. Από 50% μαυροτράγανο και 50% αυγουστιάτη.

T-Oinos 2011(84/100)
Πρωτότυπο κόκκινο με άρωμα βύσσινου, ιωδίου και μπαρουτιού. Νόστιμο, με μαλακές τανίνες,, αίσθηση μπαρουτιού και πάλι. Από 65% αυγουστιάτη και 35% μαυροτράγανο.

Mavro 2011(85/100)
Πικάντικα κόκκινα φρούτα, και μελένια αίσθηση όμορφα ενσωματωμένου βαρελιού με βανίλια. Βαθειά γεύση με τις τανίνες του βουτηγμένες στο φρούτο και το μελάνι τους να μόυδιάζουν ευχάριστα το στόμα.

Clos Stegasta Μαυροτράγανο 2013 (89/100)
Υπέροχο μαυροτράγανο που θυμίζει μαυροδάφνη με τα αρώματα του σύκου, αλλά και μια γενναία δόση φρούτων του δάσους με πικάντικο καρύκευμα ˙ στο στόμα οι τανίνες του έχουν πολύ γλυκόπιοτο δάγκωμα, βουτηγμένες μέσα στα κόκκινα φρούτα να βγαίνουν μέσα από ένα κρασί με πλούσιο σώμα. Πιο φιλικό από τα σαντορινιά ξαδέλφια του.